Tanışalım, neden ve nasıl yazmaya başladım?

Adım Azra. Ekip, Analiz ve Dört Çeyrek kurgularının yazarıyım. Polisiye bağımlısı bir anne ve dizi film kültürü sayesinde ufkumu genişleten bir baba ile büyüdüm. Çocukluğumun köküne yerleştirilen bu ilhamı yeşertmek için bir şeyler yapmasaydım her seferinde merak içinde televizyona kilitlenip kalan o küçük kıza büyük haksızlık etmiş olurdum. Yaş aldıkça izlediklerimi eleştirmeye, okuduklarımdan daha fazla etkilenmeye başladım. Sürekli bu neden böyle diye sorduğumu hatırlıyorum ve sonra keşke bu böyle olsaydı sürecim başladı. Ben olsam şöyle yapardım/böyle yazardım diye diye bir gün kendimi kendi evrenimi oluştururken buldum ve işte, şimdi buradayım. 

Aklımdan uydurduğum oyunları bir deftere dökmek için ilk kez harekete geçtiğimde on dört yaşındaydım. Aslında geriye dönüp baktığımda yazmanın benim hayatımdaki yerinin ne denli büyük olduğunu daha iyi anlıyorum. Küçükken günlükler tutar ve minik hikâyeler yazardım. On dört, liseye geçtiğim döneme denk gelen yaşımdı. Bazı şeyler istediğim gibi olmamıştı, içime kapanmaya başlamıştım ve o günlerde bunun farkına varamasam da o deftere aslında dertlerimden kaçmak için sarılmıştım. 

Şu an yirmi yaşındayım, o zamanki dert saydığım şeyler komik geliyor elbette. Bugünkü dertlerime de belki yarın gülüp geçeceğim ama yazmak, her zaman bir kaçış yolum olacak. 

Bir köşeye kapanıp farklı dünyalara ışınlanmanın büyülü bir yanı olduğuna inanıyorum. Kendi sorunlarımı bir kenara bırakıp başka hayatların hikayelerini anlatmaya başlamak, benim için bir terapi haline geldi. Karakterlerim benim elimden tuttular, ben onlarla bütünleştim ve bir de baktım ki yazmadan duramaz olmuşum. 

Şimdilik üç evrene sahibim, ilerleyen günlerde sayılarının çoğalacağına ise oldukça eminim. Bir şeyler anlatarak geçirdiğim altı senede hayatımda çok fazla şey değişti fakat yazmanın yeri hep sabit kaldı. Bu yüzden de benim güvenli alanım oldu artık satırlarım. 

Hep söylerim; kitaplarım, sığınağım. Okurlarımla ise aynı evi bölüşen arkadaşlarmışız gibi hissediyorum. Bu tarifsiz duygular beni daha fazla yazmaya itiyor. İnsanlara ulaşabilmek, dokunabilmek ve anlaşılmak, en çok da anlaşılmak eşsiz. Macerama ortak olduğunuz için minnettarım. Ben hep anlatayım, siz hep anlayın ve kitaplar daima elimizden tutsun. Çokça sevgi ❤️