DUYURU 🥳

Size şimdiye dek beni en heyecanlandıran duyuruyu getirdim.

DÖRT ÇEYREK EPHESUS YAYINLARI ARACILIĞIYLA KİTAP OLUYOR!

Evet, doğru duydunuz. Kısa bir zaman sonra şimdiye dek okuduğunuz satırlara sayfalarda dokunabilecek, bize geçen senenin haziran ayından beri eşlik eden karakterleri kitaplığınızın raflarında saklayabileceksiniz.

Size bunun benim için öneminden bahsedeyim. Bilirsiniz, sizinle uzun uzun konuşmayı hep çok sevdim. Bölüm sonlarında, sosyal medya hesaplarımda, bazen paragraf sonu yorumlarınızda... Bu en sevdiğim şeylerin başında gelir. Şimdi bu duyuruya da dilerseniz bir mektup gözüyle bakabilir, yolculuğuma bir de benim gözümden şahit olabilirsiniz.

Bir kitap kurdu olarak büyüdüm. Annemin elimi tutup beni kütüphaneye kaydettirmeye götürdüğü günü dün gibi hatırlıyorum. O kapıdan girdiğimde ilk kez böyle bir yer görmüş olmanın büyüsüne kapılmıştım. Oradaki üyeliğim, o zamanlar en gurur duyduğum şeydi. Düzenli olarak bir kütüphaneden kitap alıyordum. Her ay elimde başka bir dünya tuttuğum anlamına geliyordu bu.

Birçoğunuz gibi kaçışlarım hep kitaplarımdı. Büyümeye başladığım süreçte değişmeyen tek alışkanlığım buydu. Okumayı çok seviyordum ve devamlı olarak okumak istiyordum.

Bir sene boyunca her gün kitap okumak için kendime meydan okumuştum. Elimde bir takvim vardı. O sene her gün hedefimi gerçekleştirmiş, üç yüz altmış beş tane tikle yılı kapatmıştım. İşte kitap okumak, benim için su gibi bir ihtiyaca da yine o sene dönüşmüştü.

Şimdi size biraz da yazmaktan bahsedeyim. Okullarda verilen ödevler vardır ya; şu konu hakkında bir hikâye yaz, şu şu şu özelliklere sahip olan bir hikâye oluştur, şu şu hikâyeye farklı bir son yaz... Bu ödevler, benim hep en sevdiklerimdi. Ortaokuldayken bir öykü yazma yarışması olduğunda koşa koşa katılırdım. Lise yıllarımda daha utangaçtım, bu yüzden pek gönüllü olmazdım ama hocalarım bende bir şeyler görmüş olsa gerek, teklifleri hep bana getirirlerdi. Yani yazmak, hayatımın her köşesinde yer edinmiş bir alışkanlıktı ve her yaşımda bir gölge gibi beni takip etmişti.

Günlüklerimi saklarım, o yarışmalara gönderdiğim metinler hâlâ aklımdadır, ödevler için yazdığım yazılar dosyamda birikmiş durumdadır. Kısacası zihnimden çıkarıp da kağıda döktüğüm her bir kelimenin yeri bende apayrıdır.

Şimdi bunu profesyonel anlamda yapmaya başlayacağım. Heyecanımı tahmin edebiliyor musunuz? Sizinle hislerimi paylaşmak için sabırsızlanıyordum.

Dört Çeyrek'in aklıma doğuşuna geçmeden önce, polisiye türünde kurgular üretirken basketbolun nereden çıktığını anlatayım.

Ben dört çocuklu bir evin en büyük kızıyım ama anlatacağım hikâyede sanıyorum henüz iki çocuklu bir aileydik. Hep birlikte salonumuzda oturduğumuz sırada televizyonda o zamanki A milli takımın bir maçına denk gelmiştik. Babam düzenli olarak basketbol takip eden birisi değildir fakat kader bu ya, o gün bildiği kuralları kızına anlatası tutmuştu. Kendisi muhtemelen hatırlamıyordur ama ben unutmadım :')

Sekizinci sınıfta boyu kısa olduğu için elinden tutup basketbol oynamaya götürdüğü kızının bir basketbol kurgusuyla yazarlık kariyerine başlayacağını da tahmin etmemiştir yüksek ihtimalle. Ben de etmiyordum, teşekkür ederim baba. Sayende hem boyum uzadı hem de yakın zamanda elimde kendi kitabımı tutuyor olacağım 🤍

Anadolu Efes'le tanışmam, benim ilk kez birlikte maç izlediğimiz günden sonra diğer tüm milli maçları izlemeye devam etmemle gerçekleşen bir olaydı. Bulabildiğim maç kayıtlarının tamamını yalayıp yutmuştum ve artık senede birkaç kez oynanan maçlarla yetinemeyeceğim bir yere gelmiştim. Bir araştırma sonucu çok sevdiğim oyuncuların Anadolu Efes'te olduğunu öğrendim. Pandemi sonrası seyircisiz oynanan sene ise evde geçirecek bolca zamanım vardı. İşte o sene ben tam bir basketbol aşığına dönüşmüştüm.

Euroleague kupasını bir Türk takımı kazanmıştı. Üstelik ben, bu sonuca giden süreci yakından takip etmiştim. Yola hakimdim. Kuralların hepsini öğrenmiş, heyecandan delirerek maç izlemenin ne demek olduğunu deneyimlemiş, başarıya giden yola tanık olmanın keyfine varmıştım. Artık bu spordan vazgeçemeyeceğim bir noktadaydım. Kaçışım kitaplar kadar maçlar da olmuştu.

Sonraki sene elbette ki sezonu yine takip ediyordum. Takımım geçen sene şampiyon olmuştu, kadroyu büyük ölçüde korumuştu ve ligde harikalar yaratıyordu. Derken... İkinci Euroleague kupası geldi.

Üst üste iki sene bu gururu Anadolu Efes'le yaşadım.

İstanbul'da üniversite kazandığımı öğrendiğimde aklıma gelen ilk şeylerden biri Anadolu Efes maçlarını salonda izleyebilecek oluşumdu. O iki Euroleague kupası, işte beni bu seviyeye getirmişti.

Ben kelimeler içime sığmıyor gibi hissettiğimde bir hikâyeye başlarım.
Basketbol tutkusu da bende tam olarak bu etkiyi yaratmıştı. Artık arkadaşlarıma sürekli aynı şeyi söylüyordum:

"Benim basketbollu bir şeyler yazmam gerek!"

Size yemin ederim, biz bunu hissetmiştik.

En yakın arkadaşlarımdan olan Sıla'yla konuşmalarımızı silmedim. Hepsi duruyor. Ona Feza ve Doruk'tan bahsettiğim ilk gece çalma listesinde karışık çala basmıştı. Her şarkı, aklımdaki kurgunun hissiyatına birebir uyuyordu. (O şarkıların tümü, şu an Dört Çeyrek'in çalma listesinde bulunan şarkıların arasındalar :')))

Bakın bakın, hiç üşenmedim. Size o dönemden mesajlarımı getirdim.

Çıtır çerez bir basketbol kurgusu yazmak istiyorum
Kariyer hikayesi
(22 Aralık 2022, saat 02.47)

Kızın adı Feyza mı olsa Feza mı olsa karar veremedim sonra dedim ki Feyza Feza Falez olsun annesiyle babası anlaşamayıp ikisini de koymuş olsunlar böyle bi hikaye
(22 Aralık 2022, saat 03.12)

Çocuk o masanın numarasını almasın mı takımda
Kalbim hızlandı
(22 Aralık 2022, saat 04.11)

Sıla: İlk imzalı kitaplarını Ayşe abla ve biz alıcaz dimi?
(22 Aralık 2022, saat 04.17)

(Burada altını çizmek istiyorum ki, ortada henüz Dört Çeyrek'in ilk bölümü bile yok. Sadece aklımdakileri anlatıyorum. Ayşe abla da beni wattpadde yazmam için cesaretlendiren, ilk günden beri eli omzumda olan kişidir. Bir de Rabia var, beş sene kadar önce sana bir şey söylemem lazım diyerek kendimce karaladıklarımı gösterdiğim canım arkadaşım. Üçü, sürecin her noktasında her zaman benimlelerdi. Ve evet, sözümü unutmadım. Sözlerimi unutmam. İlk imzam sizin.)

Şey geldi aklıma
Dört Çeyrek gibi bir ismi olabilir kurgunun
(15 Ocak 2023, saat 04.20)

Bir şey var bu kurguda
Bir şeyler hissediyorum
(15 Ocak 2023, saat 04.25)

15 Ocak, bu kurgunun ilk satırında da geçen tarihtir. Doruk ve Feza'nın o gün tanışması bir tesadüf değildi. Sayılara olan takıntımı en iyi siz biliyorsunuz. 15 Ocak, Dört Çeyrek'in her anlamda miladı olmalıydı ve oldu da. :')))

Her şey için çok heyecanlıyım. Gerçekten. Sizinle tanışmayı, sizinle sarılmayı, sizinle bir kitabın sayfalarında buluşmayı dört gözle bekliyorum.

Bu yolculuk boyunca bana eşlik ettiğiniz için teşekkür ederim. Kendini bulmakla ilgili birçok cümle geçiyor bölümlerin içinde. Bunları yazdım, çünkü kendimi arıyordum. Ben de bu hayattaki yerimi bulmaya çalışıyor, bunu yaparken de yazdıkça daha çok yazıyordum. Meğer ait olduğum yer, sürecin ta kendisiymiş.

Kitaplarım hep evim, en yakın arkadaşlarım da hep sizler olacakmışsınız. Benim sadece bu yola sımsıkı tutunmam gerekiyormuş. İyi ki de öyle olmuş.

Birlikte biriktireceğimiz bir sürü güzel anımız olsun. Her şey olacağına varır lafına çok inanırım. Bugün, vardığımız nokta burası ve bundan dolayı çok mutluyum.

Feza bir bölümde Doruk'a sen benim hislerimi üç katına çıkarıyorsun demişti ya, işte siz de benimkileri üç katına çıkarıyorsunuz. Varlığınız benim için tahmin edebileceğiniz seviyeden en az üç kat daha kıymetli. Buna emin olabilirsiniz. Sizi çok seviyorum. Sizi hep çok seviyor olacağım. İyi ki kesişti yollarımız. Hep kesişsin. Birlikte yürüdük, birlikte yürümeye devam edelim.

Teşekkürler ve tatlı günler, benim güzel okurlarım. :')

Teşekkürler ve elimizde kitabımızı tutacağımız tatlı günlerimize 💕